Pomimo faktu, że Honeygold jest niezwykle smaczny i bardzo obficie plonuje to dziś ze świecą szukać go w polskich sadach.
W sadownictwie zdarza się, że po krótkim okresie popularności jakaś odmiana praktycznie znika z uprawy. Przykłady można mnożyć, a wśród nich jest Honeygold. Odmianę sprowadzono do Polski pod koniec lat 70-tych. Swego czasu była dosyć popularna. Jednak z biegiem lat niemal całkowicie zniknęła z produkcji.
Przeważają jego zalety. Jabłka są niezwykle smaczne i soczyste, słodsze od Goldena. Jednak dorastają do większych rozmiarów i mają nieco większy, i bardziej różowy rumieniec. Odmiana owocuje bardzo obficie i regularnie, jest również bardzo odporna na przemarzanie. Jako wadę należy wspomnieć podatność na choroby przechowalnicze. Niemniej jest doskonała do bezpośredniej sprzedaży i produkcji musów. Do głównych wad należy zaliczyć przedzbiorcze opadanie owoców oraz bardzo delikatną skórkę.
Analizując zalety Honeygolda można zastanowić się, czy nie sprawdziłby się w bezpośrednim eksporcie ze względu na niezwykle smaczne jabłka. Pomimo mniejszych zdolności przechowalniczych odmianę można by z powodzeniem eksportować do końca roku. Nawet po krótkim okresie przechowania minimalizujemy koszty.
Co ciekawe okres znikania odmiany z uprawy przypada na czas rosnącej produkcji musów i przecierów jabłkowych w Polsce. Tytułowa odmiana świetnie się do tego nadaje. To kolejny argument przeciwko odchodzeniu od jej uprawy. Faktów jednak nie zmienimy. Honeygold praktycznie zniknął z polskich sadów.
Podobnie wygląda sprawa innej, swego czasu perspektywicznej odmiany o której pisaliśmy w artykule: Jester – zmarnowana szansa na bezpośredni eksport?
Honeygold pochodzi ze USA. Został wychodowana w Minnesocie – najzimniejszym stanie. Celem hodowców było stworzenie odmiany o wyglądzie Goldena Deliciousa i bardzo wysokiej odporności na mróz. Miała ona być skierowana do uprawy w zimniejszych rejonach Ameryki Północnej. Cel osiągnięto krzyżując Goldena z niezwykle odporną na mróz odmianą Haralson.
