O kilku lat obserwujemy renesans drewnianych skrzynek jedynek. Nie chodzi o używanie ich w gospodarstwach sadowniczych, a o szereg innych zastosowań. Recykling popularnych niegdyś opakowań daje zajęcie i utrzymanie wielu osobom. Można zatem z całą odpowiedzialnością stwierdzić, że w przypadku tej działalności mamy do czynienia z samymi pozytywami.
Po pierwsze sadownik pozbywa się nieużywanych opakowań, które przy obecnej skali produkcji nie są praktycznie zupełnie przydatne. Dokładniej nie pozbywa, a sprzedaje, więc są z tego konkretne pieniądze. Skrzynki, które miałyby być spalone, dostają „drugie życie”. Powstają miejsca pracy, co w rezultacie przyczynia się do rozwoju gospodarczego. Chociaż skala jest niewielka, to godna odnotowania.
Dla przykładu dziś skrzynki sprzedamy od 2,50 do 3,50 za sztukę w zależności od jakości. Droższe są skrzynki jasne, tańsze te ciemne i bardziej zniszczone. W przypadku bardzo dobrego stanu opakowań można uzyskać nieco wyższe stawki.
Gdzie zatem trafiają skrzynki, w które kiedyś zrywaliśmy jabłka deserowe?
Większość skupowanych skrzynek jest przetwarzana na różne sposoby i w efekcie staje się elementami dekoracyjnymi. Ale kupują je również rolnicy. Z punktu widzenia sadownika bezużyteczna rzecz, jest równocześnie atrakcyjnym elementem wystroju wielu lokali usługowych. Tak jest na przykład w przypadku warzywniaków
Część ze skrzynek jest malowana na biało. Często spotkamy je w galeriach handlowych, restauracjach jak również w prywatnych domach. Niektóre są opalane. Ta technika również służy do przetworzenia skrzynek na różnego rodzaju ozdoby. Zdarzają się również skrzynki w różny sposób spiłowane bądź pozbawione kilku desek w zależności od celu. Tak naprawdę jedynie wyobraźnia przedsiębiorcy jest jedynym ograniczeniem przy dawaniu drewnianym skrzynkom drugiego życia.
Mniejsza część jest również eksportowana. Na przykład do Holandii. Tam nasze skrzynki służą jako kosze na słynnych holenderskich damkach, jako mini kwietniki i inne elementy dekoracyjne.
