Chociaż dla wielu odmian jest już nieco za późno na ręczne przerzedzanie to zabieg ten jest jeszcze wykonywany w wielu sadach. Na co zwracać uwagę?
W tym sezonie sady owocują na bardzo zróżnicowanym poziomie. Zdarzają się sady, szczególnie z odmianami z grupy Jonagoldów, gdzie zbiory będą na niskim poziomie. Są też kwatery, na przykład z odmianą Szampion, gdzie konieczna jest korekta ręczna, aby jabłka uzyskały optymalny rozmiar. Chociaż zazwyczaj mówimy o ręcznym przerzedzaniu zawiązków, bardzo często przerzedzamy znacznie później. Bardzo często z obawy o to, jak potoczy się sezon…
Z punktu widzenia odmian z tendencją do przemienności owocowania, późne przerzedzanie nie jest dobrym rozwiązaniem. Zatem w przypadku Ligola czy grupy Jonagolda najlepszym terminem będzie okres tuż po opadzie czerwcowym. Niemniej zdarza się, że zabieg ten wykonywany jest pod koniec lipca lub na początku sierpnia.
Przyjęło się, że na drzewie powinno zostać tyle sztuk jabłek, co odstęp między drzewami wyrażony w centymetrach. Zatem w większości dorosłych sadów na podkładce M9 będzie to około 100 jabłek na drzewie. Przy sadzeniu co metr optymalną ilością będzie zostawienie 100 jabłek dla odmian drobnoowocowych (Gala). Dla odmian wielkoowocowych (Red Jonaprince) lepiej zostawić nieco więcej jabłek (120 – 130 sztuk), aby zminimalizować ilość zbyt dużych owoców.
W pierwszej kolejności usuwamy owoce najmniejsze, zdeformowane, te na których występują ordzawienia czy inne fizyczne/optyczne uszkodzenia. Gdy owocowanie jest większe (Szampion) zostawiamy jedno lub dwa jabłka z każdego kwiatostanu. Wśród sadowników znajdziemy zarówno zwolenników jak i przeciwników ręcznej korekty. Spotkamy się z opiniami, że odpowiednie cięcie zimowe i przerzedzanie chemiczne jest wystarczające do uzyskania wyrównanego plonu wysokiej jakości.
Chociaż sprzedaż jabłek z przerywki obniża koszty pracy przy niej wykonywanej to coraz częściej słyszymy o zaniechaniu sprzedaży. Jednak to co zrobimy z zerwanymi jabłkami to temat na osobną dyskusję.
