Dwie tytułowe odmiany często bywają mylone, ale i tak wszyscy wiedzą, że chodzi o jabłka kulinarne. Różnice nie są duże, ale warto mieć ich świadomość.
Zapewne sadownicy sprzedający jabłka na rynkach hurtowych nie raz słyszeli zapytania o „Szarą”. W tym wypadku w 95% przypadków chodzi o Boskoopa, który zdecydowanie dominuje w produkcji i w handu, jeśli mówimy o odmianach kulinarnych.
Szara Reneta
Jest to bardzo stara odmiana pochodzenia francuskiego. Już w XIX wieku była popularna w Europie i ceniono jej walory w przetwórstwie i cukiernictwie. Dziś znajdziemy ją jeszcze w najstarszych sadach w Polsce. Odmiana nadal jest popularna także w amatorskiej uprawie w przydomowych ogródkach. Na przestrzeni lat wyhodowano również liczne sporty bazowej odmiany, takie jak: Reneta Baumana, Reneta Czerwona, Reneta Blenheimska czy Złota Reneta.
Owoce Szarej Renety są średnie i duże, kulistospłaszczone z charakterystycznym szarym nalotem. Odmiana ma tendencję do przemienności owocowania. Zbiory rozpoczynają się we wrześniu lub na początku października. Skórka początkowo zielona, w miarę dojrzewania staje się żółta. Jest gruba i chropowata, szaro-rdzawa (z szarym nalotem), niekiedy z rumieńcem od słonecznej strony. Miąższ jest koloru kremowo-zielonego o średnio słodkim, nieco winnym i korzennym smaku.
Boskoop (Piękna z Boskoop)
To z kolei odmiana pochodzenia holenderskiego, wyhodowana w XIX wieku. Co ciekawe, w podręczniku pomologicznym z 1976 roku czytamy, że odmiana traci na znaczeniu w polskiej uprawie ze względu na przemienne owocowanie. W ostatnich latach dzięki szczepieniu na karłowych podkładkach i odpowiedniej technologii uprawy największą wadę w znaczącym stopniu udało się wyeliminować. W nowych sadach przybywa Boskoopa, ponieważ szczególnie w okresie świątecznym popyt na tę odmianę nie słabnie.
Odmiana wydaje owoce duże lub bardzo duże, wyrównanej wielkości, nierównomierne, baryłkowato kuliste. Skórka średniej grubości, mocna, zielona lub zielonożółta, silnie ordzawiona, szorstka. Na niektórych owocach występuje dość silny, rozmyty rumieniec. Miąższ gruboziarnisty, kwaśny, o posmaku korzennym.
Opisy owoców: „POMOLOGIA” 1976, wydanie III poprawione. Praca zbiorowa pod kierownictwem prof. dr. Aleksandra Rejmana
